Ik ben al een paar dagen goed aangekomen in Antwerpen en heb er verschillende andere Leuvenaars ontmoet, die ook door de Duitsers als levend schild door het front zijn gejaagd. Ik ben mijn verhaal gaan vertellen aan de Belgische Onderzoekscommissie, die vanuit Antwerpen alle nieuwtjes over Duitse wreedheden ten aanzien van de bevolking nauwgezet bijhoudt. Wat ik meemaakte, lijkt op het eerste gezicht ongeloofwaardig, maar ik heb de onderzoekscommissie de namen van mijn lotgenoten doorgegeven. Zij kunnen mijn relaas bevestigen.
Vele vluchtelingen uit Leuven zijn op zoek naar nieuws over hun familie. Joseph Declerck en ik hebben een inlichtingenbureau voor Leuvense vluchtelingen opgericht en het bericht in de kranten laten plaatsen. Dagelijks zetelen we tussen 9-11 uur in café de ‘Kalkoenschen Haan’ waar de Leuvenaars elkaar kunnen vinden en nieuws uitwisselen. Vandaag zat het bureau goed vol. Ik heb laten omroepen dat ik informatie over de familie Boon-Carrette zoek, maar niemand wist me iets te vertellen. Waar zijn mijn vrouw en kinderen? Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ze veilig zijn!
Vluchtelingen lezen berichtjes in krijt op de muur geschreven. Zo hoopten zij vermiste familie en vrienden terug te vinden (foto Illustrated War News)
