“De kogel is door de kerk”. Onze zusters keren vanuit Meerbeek terug naar Leuven. Tuinman Edouard die de vorige dagen al een paar keer de stad was gaan beoordelen op veiligheid, heeft ons verzekerd dat we nu veilig kunnen terugkeren. En bovendien moeten onze collega’s die in het St-Thomashospitaal in Leuven zijn gebleven, dringend worden afgelost. We keren dus terug naar Leuven, maar ons geliefde Paridaens instituut!
Een 12-tal zusters gaan te voet, een 5-tal zusters zitten op kar met proviand. Deze keer hoeven we niet de hele tijd over paadjes en na een uur zitten we op de grote gemacadamiseerde steenweg van Tervuren. Die weg zit vol met Duitse regimenten die per vier verder marcheren langs de kant van de weg. Raar om zo tussen twee hagen van Duitse soldaten naar Leuven terug te gaan. Zuster Alexis, hoog gezeten boven op de kar, roept hen met geveinsde compassie toe “so müde”! Sommigen roepen spottend terug “geloofd zij Jezus Christus”. Maar ze laten ons allemaal ongehinderd door. Al vanaf Terbank zien we afgebrande huizen, op nog andere huizen zien we op de deur in krijt geschreven “Gute Leute”, “Nicht plündern” of “Dieses Haus ist zu Schützen”.
Vluchtelingen met have en goed
“Gute Leute” werd met krijt op de deuren geschreven, om plundering of brandstichting te voorkomen.
